هيچگاه يادم نميرود روزهاي شادي را كه با تو داشتم و مستانه مي خنديدم ، قلبم را پيشكش تو كرده بودم و گمان مي كردم لايقش هستي ، روزها و شب ها تنها تو بازيگر نقش اول سكانس هاي زندگي ام بودي و تنها تو بر ذهنم و قلبم فرمانروايي مي كردي ، چه روزهايي بود روزهاي زيباي دلبستن من به تو .... و هرگز فراموش نميكنم روزي را كه پيشكشي ام را به آساني لگدمال كردي و رفتي و من ماندم با دنيايي كه سرگردان و حيران از رفتن تو بود .... من ماندم با قلبي كه ديگر قلب نام نداشت بلكه شيشه اي بود كه شكسته بود و نمي دانستم كه با اين تكه هاي شكسته چه كنم ، جمعشان كنم يا بنشينم و به تماشا بنگرم ؟ ... نمي دانستم ...

مدت ها گذشت تا خويشتن را يافتم و قلبم را از نو ساختم اما افسوس ، افسوس كه اين قلب نامت را بر ديوار دل حك كرده بود ...

هرچه كردم نام تو محو نشد بلكه ماند و خاطره اي تلخ شد ....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: